Zaterdag 17 oktober. Vandaag gaan we een fietstochtje maken door de stad en laat in de middag naar het stadion van AS Roma voor de wedstrijd tegen Empoli, een ploeg waar ik nog nooit van gehoord had, maar ja, ik ben ook niet zo 'n fanatieke voetbalsupporter. We sluiten na een verkwikkende wandeling de dag af met het diner op de Piazza Navona.

Na het halen van de broodjes en de andere boodschappen laat Sjaak het bakken van de eieren aan mij over. Dat had hij beter niet kunnen doen. Ik laat het vuur te hoog staan, dus het worden eieren met zwarte randjes, maar desondanks smaken ze goed met de ham erbij. We vertrekken richting fietsverhuur en komen weer langs het Colosseum, dat er mooi bij ligt in de ochtendzon.

Na de Arco di Constantino passeren we het Forum Romana, dat we later zullen bezoeken.

Het is druk bij de fietsverhuur en we moeten even wachten voordat alles geregeld is. Er staan veel Nederlanders en de stemming zit er goed in, dus het wachten is niet vervelend.

Onder leiding van een Nederlandse studente fietsen we langs het monument van Vittorio Emanuel II, dat we gisteren ook al goed hebben bekeken. Nog twee bijnamen van het gebouw zijn het strijkijzer en de typemachine.

Ook de zuil van Trajanus is ons niet onbekend, maar we kunnen deze nu beter bekijken en fotograferen. De details zijn erg mooi, net als het weer trouwens.

We stoppen bij het Colosseum en krijgen heel veel weetjes te horen van de gids. Het Colosseum werd gebouwd door de zogenaamde Flavische keizers. De bouw werd begonnen onder de heerschappij van Vespasianus in 72 en gefinancierd uit de krijgsbuit van de plundering van Jeruzalem in 70. Na de voltooiing in 80 werd het ingewijd door Titus. De spelen bij de opening duurden 100 dagen.
(bron: Wikipedia).

En verder gaat het weer door de stad, die op deze zaterdagochtend soms minder druk lijkt, wat het fietsen aangenaam maakt.

De Pauselijke Universiteit Gregoriana (Italiaans: Pontificia Università Gregoriana), ook wel kortweg Gregorianum genoemd, is een theologisch seminarie in Rome.
De Universiteit werd in 1551 gesticht door Ignatius van Loyola, die eerder de orde van de Jezuïeten had opgericht en draagt de naam van Paus Gregorius XIII, wiens paleis nu onderdeel uitmaakt van de universiteit.
De universiteit is een van de grootste theologiefaculteiten ter wereld. Zo'n zestienhonderd priester-studenten uit de hele wereld volgen er hun opleiding. Nog steeds zijn de meeste hoogleraren Jezuïet. De universiteit heeft een groot aantal pausen voortgebracht onder wie Paus Innocentius XIII, Paus Pius XII, Paus Paulus VI en Paus Johannes Paulus I.
De bibliotheek van de Gregoriana, zoals men deze universiteit vaak betitelt, is de grootste van de verschillende pontificale universiteiten in Rome. De kerk van Sant'Ignazio is een van de gebouwen die bij de Gregoriana hoort.
(Bron: Wikipedia).

We fietsen - en lopen vanwege de hier heersende drukte - langs de Trevifontein, die in de steigers staat en dus minder interessant is om te fotograferen. De mythe die over de fontein bestaat is de volgende: wanneer men met de rug naar de fontein staat, de ogen sluit, aan Rome denkt en met de rechterhand over de linkerschouder een muntje in het water gooit, zal men ooit terugkeren naar Rome. Een andere zienswijze zegt dat het werpen van de twee muntjes u in staat moet stellen 'uw geliefde' te ontmoeten in de Eeuwige stad. Drie muntjes gooien leidt tot huwelijk of scheiding. Er worden veel munten in de fontein gegooid die de gemeente Rome aan goede doelen besteedt. Ik houd mijn munten in mijn zak.

We passeren leuke terrasjes en talloze pleintjes waar oude gebouwen staan die honderden jaren geschiedenis vertegenwoordigen.

Aangekomen op het Piazza di Spagna is het rondom de Barcaccia-fontein een drukte van belang. Van de recente beschadigingen van de 400 jaar oude fontein, gebouwd door de Bernini 's, is weinig (meer) te zien.

De beroemde Spaanse trappen zijn geschonken door een franse ambassadeur en zouden dus eigenlijk de Franse trappen genoemd moeten worden. Omdat de Spaanse ambassade aan het plein ligt, is de naam echter Spaanse trappen geworden.

De villa Borghese is ook in de buurt, maar laten we links (ten noorden van ons) liggen en we fietsen zuidwaarts en komen op het Piazza Montecitori waar de regeringsgebouwen zijn, het Palazzo Montecitori.

Op het Piazza Capranica houden we pauze. We laten de kerk van Santa Maria in Aquiro voor wat het is en nemen een cappuccino op het aanpalende terras.

Als we horen dat het Pantheon net om de hoek is en we dit niet zullen bezoeken, vragen we vijf minuutjes extra aan de gids en lopen via een zijstraatje naar het Pantheon dat dateert uit het begin van de 2e eeuw na Chr. Het is momenteel een Rooms-katholieke basiliek. Later zullen we dit gebouw ook nog van binnen bekijken.

De beroemde fontein werd gebouwd door Bernini en kreeg de naam La Fontana dei Quattro Fiumi. De vier beelden verwijzen naar vier - toen bekende- grote rivieren, de Donau, de Ganges, de Nijl en de Rio de la Plata en zitten aan de voet van de obelisk.

Het standbeeld van Giordano Bruno, een vrijmetselaar, staat op de plaats waar de vrijdenker en filisoof door de inquisitie werd gedood op de brandstapel. Het beeld mocht aanvankelijk niet in de richting van het vaticaan kijken, zoals alle beelden in Rome. Een tussenoplossing werd gevonden door het gezicht van Bruno naar de grond te laten kijken.

Het Piazza del Campidoglio is ontworpen door Michelangelo en is volstrekt symetrisch gebouwd tussen de twee toppen van de Capitolijn, een van de heuvels waarop Rome is gebouwd. Op het plein staat een ruiterstandbeeld van Marcus Aurelius. Keizer Marcus Aurelius (161-180) was de laatste van de vijf zogenaamde goede keizers waartoe ook Hadrianus en Trajanus behoorden. Het was een van de laatste perioden van grote bloei van het Romeinse keizerrijk.

Rond half één is de fietstour afgelopen en gaan we terug naar het appartement. Pizzeria Luzzi is in de buurt en is volgens zeggen een aanrader. Blijkbaar vinden velen dat, want er staat een behoorlijke rij in de wacht en wij schuiven aan. Als we het te lang vinden duren, besluiten we het te proberen bij het tentje om de hoek waar we enkele open plaatsen gezien hebben. Terwijl we weglopen, worden we achterhaald door een ober, maar die dirigeert ons naar hetzelfde doel. Het terras om de hoek blijkt ook van Luzzi te zijn.

Ik bestel bruchette en vraag of er kaas in zit. De ober wijst mij op het woord bufalo (=buffel) op de menukaart, dus ik denk dat het goed zit. Niet dus, want er zitten grote hompen mozzarella tussen de ham. Ik begin er toch maar aan, maar al snel besluit ik de mozzarella opzij te schuiven. Ik weet niet of het Engels van de ober of dat van mij nou zo slecht is, maar laten we zeggen dat de waarheid ergens in het midden ligt.

Na de lunch pakken we de metro op station Colosseo en reizen in noordwestelijke richting. Na een overstap en een half uur verder stappen we uit en zoeken een bus naar het stadion, die we betrekkelijk snel vinden.

Het olympisch stadion dateert van de Spelen van 1960 en is de thuisbasis van AS Roma en kan prima als decor dienen voor een groepsfoto van ons vieren. Goed te zien valt dat Piet behoorlijk wat kilo 's kwijt is, maar het valt mij ook op dat ik een halve kop kleiner ben dan de rest. Is dat altijd al zo geweest of storten mijn tussenwervelschijven in?

Binnenkomen is nog even een ding, want we moeten onze paspoorten overleggen. Niemand heeft daar aan gedacht en we hebben ze ook niet bij ons. Han en ik tonen ons rijbewijs en dat volstaat gelukkig, dus twee man binnen. Piet tovert ergens uit zijn jas een kopie van zijn paspoort. Ook goed, dus dat is drie aan de goede kant van de poort. Sjaak zorgt voor enige spanning, maar na tot driemaal toe doorverwezen te zijn naar een volgende functionaris, mag hij op grond van de pasjes die hij wel heeft ook naar binnen.

We zitten in een hoek van het stadion tussen de Romasupporters. Op de jongeman met ADHD type A t/m Z die achter ons zit na, best gewoon voetbalpubliek.

De 1-0, 2-0 en 3-0 voor AS Roma worden met luid gejuich gevierd onder aanvoering van de speaker. Bij de 3-1 voor Empoli heb ik niets gehoord en blijft het angstvallig - bijna onsportief - stil. Gelukkig ook deze keer geen brilstand. Geen hoogstaand spel, maar wel leuke doelpunten.

We willen met de bus terug, maar na twintig minuten wachten zonder dat er ook maar 1 bus langskomt bij het stadion, stel ik voor om alvast te gaan lopen. Dat doen we, maar het blijkt best wel ver. De optie die Han (of was het Piet) oppert voor het aanhouden van een taxi wimpel ik na een half uurtje lopen af, want het kan nooit ver meer zijn en ook op de weg staat een file. We steggelen dus door, en ongemerkt houd ik het tempo hoog, te hoog naar ik later verneem (sorry)!

Op de Piazza Navona leggen we aan bij een van de restaurants. Mijn hamburger is gortdroog en het ijs dat we als desert krijgen is een fantasieloze kwak frambozenijs in een zilveren schaaltje daterend uit wereldoorlog II - tijden. Met stip de slechtste maaltijd helaas en niet goedkoop.

Terug nemen we een taxi, waardoor we snel en comfortabel het appartement bereiken. Het was een geslaagde, goedgevulde dag met prima weer.